آتش پدیده ای طبیعی است که از آغاز خلقت یکی از ۴ عنصر اصلی طبیعت بوده است. حرارت ناشی از آن و گرمایی که می بخشد زندگی بخش و حیاتی است. طبق یافته های دیرین شناسان، انسان های نخستین در حدود ۴۰۰ هزار سال پیش برای اولین بار آتش را مهار کردند و این به معنای توانایی انسان برای استفاده از آتش در پخت غذا و گرم کردن خود می باشد. از آن پس استفاده از آتش به عنوان ابزاری مفید در جهت شکل گیری زندگی گروهی در میان انسانها رواج یافت و تا امروز نیز ادامه دارد.
اما از همان دوران پارینه سنگی یا عنصر حجر نیز، آتش گاهی از کنترل خارج شده و باعث سوختن خانه ها و اشیا می شد و باید خاموش می شد. پس نیاز به ابزاری جهت خاموش کردن آتش، قدمتی به اندازه استفاده از خود آتش دارد. احتمالا در آن زمانها با آب یا خاک یا برگهای ضخیم درختان آتش را خاموش می کردند. این وسایل ابتدایی قرنها تنها ابزار خاموش کردن آتش محسوب می شدند و گاهی نیز هیچ کار مفیدی از آنها بر نمی آمد و آتش همه چیز را از بین می برد.
تا اینکه در اوایل قرن هجدهم میلادی و به سال ۱۷۲۳ میلادی یک شیمی دان انگلیسی به نام Ambrose Godfrey وسیله ای برای خاموش کردن آتش ابداع کرد. این وسیله از محفظه ای شیشه ای تشکیل میشد که مایعی خاموش کننده در آن قرار داشت. یک ظرف کوچک محتوی پودر باروت با یک چاشنی فتیله ای نیز در کنار محفظه تعبیه شده بود. با انفجار باروت ظرف متلاشی می شد و مایع خاموش کننده به اطراف پرتاپ شده و آتش را خاموش می کرد. البته این وسیله کاربردی محدود داشت و در همه موارد موفق عمل نمی کرد.
کپسول‌های آتش نشانی استوانه‌های فلزی محکمی هستند که با آب یا یک نوع ماده خفه کننده ماننددی اکسید کربنپر شده‌اند و وقتی اهرمی را که بالای این استوانه‌است فشار دهید، ماده با فشار زیادی از کپسول خارج می‌شود . در این کپسول‌ها یک لوله، مخزن تحت فشار کپسول را به قسمت بالای کپسول متصل و یک شیر فنری نیز ارتباط میان لوله را با دهانه خروجی مسدود کرده‌است. در بالای سیلندر، سیلندر کوچک دیگری وجود دارد که با گاز فشرده‌ای مانند دی اکسید کربن پر شده‌است و یک شیر جلوی انتشار دی اکسید کربن را می‌گیرد.
برای استفاده از کپسول آتش نشانی باید ضامنکپسول را کشیده و اهرم آن را فشار داد. این اهرم یک میله را فشار می‌دهد تا شیر فنری را به پایین فشار دهد و مسیر خروجی را باز کند. گاز فشرده شده بر اثر فشار رها می‌شود و با نیروی قابل ملاحظه‌ای از مخزن به دهانه خروجی منتقل شده، خارج .
باید آن را مستقیماً روی سوخت هدف گیری و روی تمامی سوخت پخش کرد. کپسول را با اندازه‌های مختلف و گازهای مختلف می‌سازند
کپسول های آتش نشانی( خاموش کننده ها ) به 5 دسته تقسیم می شوند:
1) کپسول آتش نشانی آب
2) کپسول آتش نشانی مواد شیمیائی و مرطوب
3 ) کپسول شیمیائی کف
4 )کپسول آتش نشانی پودر و گاز
5) کپسول آتش نشانی Co2 – دی اکسید کربن
این کپسول های آتش نشانی بر اساس محیط و نوع آتش سوزی باید مورد استفاده قرار بگیرند ( بطور مثال : نمی توان کپسول آب و گاز را برای خاموش کردن وسایل برقی استفاده کرد و یا کپسول پودر و گاز را برای آتش سوزی داخل منزل )