سیستم های کشف و اعلام حریق یا به اختصار سیستم اعلام حریق،به مجموعه‌ای از تجهیزات الکترونیکی گفته می‌شود که وظیفه آشکارسازی حریق و محل یا زون حریق را در اماکن مختلف بر عهده دارد.
این سیستم، زمانی که آتش (حریق)، دود، حرارت و … بوجود می آید شروع به کار می کند و آژیر یا چراغ چشمک زن خطر را به کار می اندازد. بدین ترتیب به ساکنین محل هشدار می دهد تا بر این اساس مقدمات عملیات اطفاء و در شرایط بحرانی تخلیه افراد و ساکنین انجام پذیرد و همزمان با آن سناریوهای کنترلی نیز انجام شود.
انواع سیستم های اعلام حریق:
به طور کلی سیستم های اعلام حریق به ۲ نوع سیستم اعلام حریق متعارف Conventional و سیستم اعلام حریق آدرس پذیر Addressable تقسیم می شود.
اجزای سیستم اعلام حریق
مرکز کنترل یا پنل مرکزی اعلام حریق
پنل اعلام حریق دستگاهی است که همه ی اجزای سیستم اعلام حریق به آن متصل می شود. این دستگاه مدام در حال آنالیز کردن قطعات می باشد، هنگام بروز آتش سوزی و یا خرابی فرمان به آژیرها و سایر اجزا هشدار دهنده ارسال می گردد. معمولاً در پنل اعلام حریق چراغ قرمز نشانه ی وقوع آتش، چراغ زرد نشانه ی خرابی و چراغ سبز نشانه ی وضعیت نرمال است. نکته: پنل اعلام حریق باید دارای شارژر و باطری باشد تا در صورت قطع شدن برق سیستم بتواند به کار خود ادامه دهد.
تجهیزات آشکار ساز حریق (دتکتورها)
قطعه الکتریکی که وظیفه آشکارسازی حریق را برعهده دارد دتکتور اعلام حریق نامیده می شود. دتکتورها دارای سه نوع دودی، حرارتی و شعله ای هستند. با توجه به نوع کاربری های مختلف در مکان های مختلفی مانند راهروها، منازل مسکونی، موتورخانه و … بر روی سقف یا دیوار نصب می شوند. در صورت بروز خطر و یا حریق اطلاعات به کنترل پنل ارسال می گردد.
تجهیزات اعلام حریق (فلاشر و آژیر و …)
تجهیزات اعلام حریق نوعی از تجهیزات صوتی و تصویری خاصی هستند که وظیفه هشدار و اطلاع رسانی خطر و یا حریق را برعهده دارند. تجهیزات اعلام حریق به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از: آژیر یا زنگ اخبار/ چراغ فلاشر/ شستی اعلام حریق